Klimat umiarkowany, w którym żyjemy charakteryzują się bardzo kapryśnymi i nagłymi zmianami temperatury. Jednego dnia upał do 40 stopni, drugiego dnia temperatura potrafi spaść na słupku nawet dwukrotnie. Takie ekstrema temperaturowe to duże obciążenie dla zdrowia i samopoczucia człowieka. Nic więc dziwnego, że ochrona wnętrza domu przed ekstremalnymi chłodami i upałami to jedno z kluczowych wyzwań i zadań okna.
Przezroczysta tafla szklana osadzona w profilach pcv czy aluminiowych to idealne miejsce dla wymiany powietrza, które zgodnie z prawami fizyki dąży do wyrównania różnicy temperatur i ciśnień. Jak więc poprawić właściwości termiczne okien, by chroniły wnętrze domu przed chłodem zimą a latem przed żarem lejącym się z nieba? Parametrem, który bada i jednoznacznie określa termikę okna jest izolacyjność termiczna okna „U”.
Współczynnik U (W/m2*temp) określa ilość ciepła, które ucieka przez m2 płaskiej powierzchni (okno, drzwi, ściana) w ciągu 1 godziny jeżeli różnica temperatur po części zewnętrznej i wewnętrznej badanej płaskiej powierzchni wynosi 1 stopień Celsjusza (temp). Interpretacja wskaźnika wygląda więc następująco – im niższy wskaźnik tym izolacja termiczna badanej powierzchni wyższa i skuteczniejsza ale i utrata ciepła mniejsza.
Współczynnik U można stosować do badania zarówno całe powierzchni okna Uw („window” – okno) wtedy jego wartość jest najbardziej miarodajna. W warunkach laboratoryjnych badane są także wartości izolacji termicznej konkretnych części okna, np. szyby (Ug – „glass” – szyba), ramy/skrzydła/listwy przyszybowej (Uf – „frame”- rama okna) czy też mostka łączącego szyby zespolone (Ψ).